โทโนะอุมะ โนะ ซาโตะ

มาซูซาวะ คากุระ (ทรัพย์สินทางวัฒนธรรมชาติพันธุ์ที่จับต้องไม่ได้ซึ่งกำหนดให้เมือง)

นี่คือการเต้นรำคางุระแบบฮายาชิเนะที่สืบทอดมาจากการเต้นรำคางุระโออิเดะในสึคุบะชิโจ เมืองโทโนะ และเป็นที่รู้จักในภูมิภาคโทโนะในชื่อการเต้นรำชินโตริวชินจินฮะคางุระ ไม่ชัดเจนว่าการแพร่กระจายมายังมาสุซาวะเมื่อใด แต่ตามเรื่องเล่าปากต่อปากระบุว่าเกิดขึ้นเมื่อประมาณ 180 ปีก่อน [วันที่] วันที่ 15 สิงหาคม: เทศกาลประจำปีของศาลเจ้าฮาจิมังในเมืองมาสุซาวะ ทาคาดาเตะ วันที่ 10 กันยายน: เทศกาลประจำปีของศาลเจ้าคุราซาโกคันนอน ฮาคุซัง วันที่ 20 มกราคม: การเต้นรำครั้งแรก (ไมโซเมะ) ที่บ้านสตรีชนบทของหมู่บ้านมิยาโมริ และการแสดงอื่นๆ ตามคำขอ

กัปปะฟุจิ

คัปปะบุจิตั้งอยู่ด้านหลังวัดโจเค็นจิ มีน้ำใสไหลผ่านและปกคลุมไปด้วยพุ่มไม้หนาทึบ ทำให้ดูเหมือนกัปปะจะปรากฏขึ้นทุกเมื่อ บนชายฝั่งของเหวมีศาลเจ้าเล็กๆ ที่อุทิศให้กับเทพเจ้าคัปปะ และว่ากันว่าหากผู้หญิงที่มีลูกขอพรเรื่องนมแม่ ความปรารถนาของเธอจะเป็นจริง เมื่อขอพร เป็นเรื่องปกติที่จะต้องปั้นอกจากผ้าสีแดงแล้ววางไว้ในศาลเจ้าแห่งนี้

สะพานอิวาเนะ

ชื่ออย่างเป็นทางการคือ ``สะพานข้ามแม่น้ำทัตสึโซเบะ'' และในยุคของรถไฟเบาอิวาเตะ สะพานนี้เป็นสะพานคานเหล็กแผ่น แต่ในปี 1944 การรถไฟแห่งชาติของญี่ปุ่นได้พันสะพานไว้รอบๆ เสาหลัก ท่าเรือ และสะพานคานเหล็กแผ่น แล้วสร้างเป็นคอนกรีตเสริมเหล็ก.. กล่าวกันว่ารถไฟรางเบาอิวาเตะเป็นแรงบันดาลใจให้กับเทพนิยายของเคนจิ มิยาซาว่า ``รถไฟกลางคืนบนกาแล็กซี''