บ้านพักเดิมของโกโต ชินเป

วัดไดไบเกคาซัน เอนชู โชโบจิ

วัดนี้รู้จักกันทั่วไปในชื่อ "วัดโอคุโนะโชโฮจิ" ก่อตั้งขึ้นในปี ค.ศ. 1348 โดยอาจารย์เซนมุเกน เรียวโช ครั้งหนึ่งเคยเป็นวัดใหญ่ที่ใหญ่เป็นอันดับสามของนิกายโซโต รองจากวัดเอเฮจิ (จังหวัดฟุกุอิ) และวัดโซจิจิ (เมืองโยโกฮาม่า) จนถึงปัจจุบันนี้ พระภิกษุจากทั่วประเทศก็ยังมารวมตัวกันเพื่อเข้ารับการอบรมอันเข้มข้นที่นี่ บริเวณนี้ดูเคร่งขรึม แต่เต็มไปด้วยบรรยากาศที่ดูเหมือนเวลาจะผ่านไปช้าๆ ขั้นบันไดหินโค้งงอและหลังคาฟางของห้องบรรยายขนาด 2,300 ตร.ม. ซึ่งเป็นหนึ่งในห้องบรรยายที่ใหญ่ที่สุดในญี่ปุ่นนั้นงดงามตระการตา ห้องบรรยาย ห้องครัว และประตูหลัก ล้วนได้รับการกำหนดให้เป็นมรดกทางวัฒนธรรมที่สำคัญของชาติ ที่นี่ยังจัดกิจกรรมนั่งสมาธิแบบเซนหลากหลายประเภท และเสิร์ฟอาหารมังสวิรัติ (ต้องจองก่อน) มอบประสบการณ์วัดเซนที่หาได้ยาก

อดีตโรงพยาบาล Iwayado Kyoritsu และสวน Mukoyama

อดีตโรงพยาบาลอิวายาโดะ เคียวริตสึ สร้างขึ้นในปีที่ 7 ของยุคเมจิ โดยเป็นหอเกียรติยศการแพทย์ตะวันตกแห่งแรกของจังหวัด ``โรงพยาบาลอิวายาโดะ เคียวริตสึ'' อาคารสไตล์ศาลาแห่งนี้ซึ่งใช้เทคนิคสไตล์ตะวันตก เป็นแนวคิดของเพลง ``Kane no Naru Oka'' ของ Kazuo Kikuta และมีทำนองเพลง ``Kane no Naru Oka'' บรรเลงทุกเช้าและเย็น สวนมุไคยามะซึ่งตั้งอยู่บนเนินเขาในบริเวณใกล้เคียง มีทิวทัศน์อันงดงาม และภายในสวนมีอดีตบ้านพักของครอบครัวโกโตะ ซึ่งเป็นทรัพย์สินทางวัฒนธรรมที่สำคัญของชาติ และอนุสาวรีย์วรรณกรรมยาสุนาริ คาวาบาตะ

อาซาเลียแห่งภูเขาเคียวซึกะ

ว่ากันว่าเคียวซึคายามะเป็นร้านพระสูตรของฟูจิวาระ ฮิเดฮิระในสมัยก่อน และบนยอดเขามี ``หินเกือกม้า'' ซึ่งว่ากันว่ามินาโมโตะ โยชิสึเนะทิ้งรอยกีบไว้ขณะขี่ม้า นอกจากนี้ ทิวทัศน์จากยอดเขาไปยังฮิระอิซุมิและมาเอซาวะนั้นงดงามมาก โดยมีพัดจากลุ่มน้ำอิซาวะแผ่กระจายออกมาจากภูเขาโอ หมู่บ้านและชนบทชิซุอิที่กระจัดกระจาย และแม่น้ำคิตะคามิที่คดเคี้ยวอย่างช้าๆ แผ่ขยายออกไปด้านล่าง เป็นสถานที่ที่มีชื่อเสียงเรื่องอะเซลเลียที่เติบโตเป็นกระจุก และช่วงเวลาที่ดีที่สุดในการชมคือปลายเดือนพฤษภาคม