โทโนะอุมะ โนะ ซาโตะ

ระบำกวางฤดูใบไม้ผลิเกียวซังริว (ทรัพย์สินทางวัฒนธรรมพื้นบ้านที่จับต้องไม่ได้ที่กำหนดโดยเมือง)

หัวเขากวางและซาซาระอันยาวบนหลังเป็นลักษณะที่สะดุดตา และในจังหวัดมิยากิ การเต้นรำนี้เรียกอีกอย่างว่า "ยัตสึชิกาโอโดริ" (การเต้นรำยัตสึชิกะ) เนื่องจากแต่ละกลุ่มประกอบด้วยกวางแปดตัว มีตำนานต่างๆ มากมายเกี่ยวกับต้นกำเนิดและเส้นทางการถ่ายทอด โดยแบ่งออกเป็นโรงเรียน Gyozan โรงเรียน Kanazu โรงเรียน Kasuga เป็นต้น น้ำพุแห่งนี้เรียกว่า Gyozan-ryu ซึ่งไหลมาจาก Hisada Shikaodori ในเขต Esashi ของเมือง Oshu ตามตำนาน การเต้นรำชิชิโอโดริเริ่มขึ้นในพื้นที่ชิโรอิชิและยูซุยเมื่อปี พ.ศ. 2409 *การแสดงจะจัดขึ้นตามคำขอของศาลเจ้าใกล้เคียง เช่น ศาลเจ้าโคมางาตะ และในงานเทศกาลศิลปะ

เต้นโทโนะชิชิ

ชิคาโอโดริซึ่งมีการเต้นรำทั่วทั้งจังหวัด สามารถแบ่งคร่าวๆ ได้เป็น 2 ประเภทตามสไตล์การเต้นรำ: ไทโคโอโดริ (ทางตอนใต้ของจังหวัด) และมาคุโอโดริ (ทางตอนเหนือของจังหวัด) นักเต้นประเภทรำไทโกะจะถือไม้ไผ่ซาซาระยาว 1-3 เมตรไว้บนหลัง แขวนกลองไว้บนท้อง เต้นรำขณะตีกลอง และมีลักษณะพิเศษคือหน้ากากกวางขนาดใหญ่ ในรูปแบบมากุโอโดริ ม่านจะถูกลดระดับลงด้วยมือทั้งสองข้าง พร้อมด้วยขลุ่ยและกลอง และหน้ากากกวางจะมีขนาดเล็กยกเว้นการเต้นรำของกวางโทโนะ ต้นกำเนิดของการเต้นรำกลองไทโกะมีต้นกำเนิดมาจากพิธีกรรมชินโตที่ศาลเจ้าคะสุงะ ไทฉะ ในเมืองนารา และว่ากันว่าได้ถูกแปลงโฉมเป็นการเต้นรำสำหรับกิจกรรมเพื่อขอความสงบสุขในหมู่บ้านและขับไล่วิญญาณชั่วร้ายและเครื่องแต่งกายที่เราเห็น ทุกวันนี้คิดว่าจะย้อนกลับไปในสมัยเอโดะก็คงจะเสร็จแล้ว เทศกาลศาลเจ้าฮิโนเดะ, เทศกาลโออิเซะ, เทศกาลศาลเจ้านันบุ, เทศกาลศาลเจ้าโทโนะฮาจิมัน

อนุสาวรีย์ความอดอยาก

นี่คือหอคอยอนุสรณ์สถานสำหรับผู้ที่อดอาหารจนตายในพื้นที่เพาะปลูกที่ล้มเหลวครั้งใหญ่ที่สุดของเขตโทโนะในปี 1755 นี่คืออนุสาวรีย์เล็กๆ ริมถนนในสถานที่ที่เรียกว่ามิยาชิโระ สลักไว้ด้วยความยากลำบากของผู้คนที่เอาชนะภูมิประเทศอันโหดร้ายของโทโนะ