โกซ่าเก้า

อดีตบ้านพักของครอบครัวนากามูระ

ตระกูลนากามูระเป็นหนึ่งในบ้านพ่อค้าที่ใหญ่ที่สุดในเมืองปราสาทโมริโอกะ และเป็นที่รู้จักในชื่อ ``อิโตยะ'' หรือ ``อิโตฮารุ'' และขายชุดกิโมโนและเสื้อผ้ามือสองเป็นหลัก รุ่นแรกมาจากหมู่บ้านมิยาโมริ และเริ่มทำธุรกิจในโมริโอกะในปี พ.ศ. 2325 ตั้งแต่รุ่นที่สองเป็นต้นไป บริษัทเริ่มเรียกตัวเองว่า ``อิโตยะ'' และพัฒนาเป็นผู้ค้ารายเดียวในการย้อมผ้าชิคอน ซึ่งเป็นผลิตภัณฑ์พิเศษของตระกูลโมริโอกะ . อาคารได้รับการปรับปรุงและซ่อมแซมหลายครั้ง แต่อาคารหลักในปัจจุบันสร้างขึ้นในปี 1861 และโกดังถูกสร้างขึ้นในสมัยเมจิ แต่ไม่สามารถแยกออกจากอาคารหลักได้ทั้งในด้านการใช้งานและความสวยงาม นอกจากนี้ยังถูกกำหนดให้เป็น ทรัพย์สินทางวัฒนธรรมที่สำคัญ อาคารนี้ยังคงรักษาลักษณะเฉพาะของสมัยเอโดะตอนปลายไว้หลายประการ เช่น ชั้น 2 ที่ได้รับการพัฒนาอย่างดี ตลอดจนตู้และตู้เสื้อผ้าจำนวนมาก เป็นเรื่องยากมากสำหรับบ้านพ่อค้าที่ได้รับการต่อเติมและปรับปรุงใหม่หลายครั้งเพื่อให้คงรูปแบบดั้งเดิมเอาไว้ และเป็นหนึ่งในไม่กี่แห่งในภูมิภาคโทโฮคุที่ได้รับการกำหนดให้เป็นทรัพย์สินทางวัฒนธรรมที่สำคัญ

อุทยานซากปราสาทโมริโอกะ (สวนอิวาเตะ)

อดีตที่ตั้งปราสาทโมริโอกะ ซึ่งเป็นที่ประทับของเจ้าเมืองอาณาจักรนันบุ ปราสาทโมริโอกะสร้างเสร็จในปี 1633 ในรัชสมัยของขุนนางศักดินาคนที่สาม ชิเกนาโอ ปราสาทที่สร้างขึ้นบนเนินเขาบริเวณจุดบรรจบของแม่น้ำคิตาคามิและแม่น้ำนาคาสึกาวะสายเก่า ปัจจุบันมีเพียงกำแพงหินและสระน้ำเท่านั้นที่ยังคงอยู่ และพื้นที่ดังกล่าวเป็นที่รู้จักในชื่อ สวนซากปราสาทโมริโอกะ และผู้คนในท้องถิ่นมาเยี่ยมชมตลอดทั้งปี

อนุสาวรีย์บทกวีอิชิคาวะ ทาคุโบกุ (สนามเด็กเล่นโรงเรียนมัธยมต้นชิโมบาชิ)

อนุสาวรีย์บทกวีของทาคุโบกุในลานโรงเรียนของโรงเรียนมัธยมโมริโอกะ (ปัจจุบันคือโรงเรียนมัธยมต้นชิโมฮาชิ) ซึ่งเป็นโรงเรียนเก่าของทาคุโบกุ เคียวสุเกะ คินไดจิ ซึ่งเป็นรุ่นพี่ปีสองของทาคุโบกุและมีมิตรภาพใกล้ชิดกับเขาตั้งแต่วัยเด็กจนถึงปีต่อๆ มา ได้เขียนเพลงของทาคุโบกุในปีต่อๆ มา และถูกสร้างขึ้นในฤดูใบไม้ร่วงปี 1972 โดยอดีตเจ้าหน้าที่อาสาสมัคร “กาลครั้งหนึ่ง ฉันขว้างลูกบอลบนหลังคาโรงเรียนประถม แล้วมันเป็นยังไงบ้าง”